လိေမၼာ္သီး အစြမ္း

အာနိသင္ထက္ျမက္ေသာ လိေမၼာ္သီး

by Nang Kha Yea

လိေမၼာ္သည္ အခ်ိဳမ်ိဳး၊ ကမၺလာ(ေခၚ) လိေမၼာ္အငယ္စားမ်ိဳး၊ အခါးမ်ိဳး-ဟူ၍ သံုးမ်ိဳးရွိသည္။ ယခုအခါ ပ်ားလိေမၼာ္ဟူ၍လည္း ေတြ႔ရသည္။

လိေမၼာ္သီးကို ျမန္မာ့အစားအစာ၏ အာဟာရဘက္ကၾကည့္လွ်င္ လိေမၼာ္သီဒးအေလးခ်ိန္(၁၀၀)ဂရမ္ (ေျခာက္က်ပ္တမတ္သား)တြင္ ကယ္လိုရီ(၄၁)၊ ပရိုတင္း(၀)ဒသမ(၇)ဂရမ္၊ အဆီဓာတ္(၀)ဒသမ(၂)ဂရမ္၊ ကစီဓာတ္(၁၀)ဒသမ(၂)ဂရမ္၊ ထံုးဓာတ္(၂၆)ဒသမ(၀)မီလီဂရမ္၊ သံဓာတ္(၀)ဒသမ(၂)မီလီဂရမ္၊ ဗီတာမင္ေအအိုင္ယူ(၂၅၆)၊ ဗီတာမင္ဘီဝမ္း(၀)ဒသမ(၀၉)မီလီဂရမ္၊ ဗီတာမင္ဘီတူး(၀)ဒသမ(၀၄)မီလီဂရမ္၊ နိုင္ယာစင္(၀)ဒသမ(၄)မီလီဂရမ္၊ ဗီတာမင္စီ(၄၂)မီလီဂရမ္တို႔ အသီးသီးပါဝင္ပါသည္။


ထို႔ျပင္ လိေမၼာ္သီး၌ ဖိုင္ဘာမွ်င္၊ သံဓာတ္၊ မီးစုန္းဓာတ္၊ ပိုတက္စီယမ္၊ မဂၢနီဆီယမ္၊ ေၾကးနီဓာတ္၊ သြပ္ဓာတ္၊ ဆလမ္နီယမ္၊ ကယ္လိုရီ၊ ကယ္လဆီယမ္ဒာတ္တို႔လည္း ပါရွိသည္။ အထူးသျဖင့္ ဗီတာမင္စီ အမ်ားဆံုး ပါဝင္သည္။ ဗီတာမင္စီသည္ အနာက်င္မႈကို ျမန္ေစ၍ သံဓာတ္စုပ္ယူအား ေကာင္းေစသည္။ ဗီတာမင္စီ ပါဝင္ေသာ လိေမၼာ္ရည္ကို ေသာက္ျခင္းအားျဖင့္ အစာအိမ္၊ အစမ်ိဳးျပြန္၊ ပါးစပ္၊ အူမႀကီးကင္ဆာေရာဂါ မ်ားကို ကာကြယ္ႏိုင္ပါသည္။ လိေမၼာ္ရည္ကို တေန႔ အနည္းဆံုး ႏွစ္ဖန္ခြက္မွ အမ်ားဆံုး ေလးဖန္ခြက္အထိ
ေသာက္လွ်င္ ေက်ာက္ကပ္ေက်ာက္တည္ျခင္းကို ဟန္႔တားႏိုင္သည္။


လိေမၼာ္သီး၌ပါဝင္ေသာ ကယ္လ္ဆီယမ္ဓာတ္ (Calcium)သည္ လူ႔ခႏၶာကိုယ္ ဖြဲ႔စည္းမႈစနစ္အတြင္းရွိ အက္ဆစ္ျပင္း(Alkaline Mineral) တို႔ကို ပ်က္ျပယ္သြားေစႏိုင္သည့္ အဆိပ္ေျပေဆးတမ်ိဳးျဖစ္သျဖင့္ ေသြးသစ္၊ ေသြးသန္႔ တိုးပြားေစသည္။ ရုမတြိဳက္ ရိုးဆက္ေရာင္ရမ္းနာ Rheumatoid Arthritis (ရူမတစ္ေရာဂါႏွင့္ ဆင္သည့္ ေရာဂါလကၡဏာမ်ားျဖစ္ေသာ ရိုးဆက္ေရာင္ရမ္းျခင္း)ကို ကာကြယ္ႏိုင္သည္။


လိေမၼာ္သီး၌ ပါဝင္သည့္ သၾကားဓာတ္သည္ သဘာဝအခ်ိဳဓာတ္ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ အသီး၌ပါဝင္သည့္ အမွ်င္မ်ားသည္လည္း သၾကားစုပ္ယူမႈကို ေလ်ာ့နည္းေစေသာေၾကာင့္ လိေမၼာ္သီးစားသံုးျခင္းအားျဖင့္ ေသြးအတြင္းရွိ သၾကားဓာတ္ကို လ်င္ျမန္စြာ မတက္ႏိုင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ လိေမၼာ္သီးသည္ ဆီးခ်ိဳ၊ ေသြးခ်ိဳ၊ ခႏၶာကိုယ္ဝျဖိဳးသူမ်ားႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္သည္ဟု ဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႔က ေသြးခ်ိဳ၊ ဆီးခ်ိဳရွိသူမ်ား လိေမၼာ္သီး မစားသင့္ဟုဆိုသည္ကို ေတြ႔ရျပန္သည္။ မည္သုိ႔ျဖစ္ေစ တန္ေဆး လြန္ေဘး ျဖစ္ရကား သင့္တင့္မွ်တစြာ စားလွ်င္ ေဘးဥပါဒ္ျဖစ္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။


အမွန္ေတာ့ က်န္းမာသန္စြမ္းသူမ်ားပင္ လိေမၼာ္သီးကို အလြန္အကၽြံစားလွ်င္ အပူကန္လာျပီး အာခံတြင္းေရာင္ရမ္းနာ၊ သြားဖံုးတဝိုက္ ေရာင္ရမ္းနာ၊ စသည္တို႔ ျဖစ္တတ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ လိေမၼာ္သီးကို တေန႔တလံုးသာ စားသင့္သည္။ လိေမၼာ္သီး တေန႔တလံုး (သို႔) လိေမၼာ္ရည္ တေန႔တဖန္ခြက္ ေသာက္သံုးလွ်င္ ငွက္ေပ်ာသီးစားသကဲ့သို႔ပင္ အစာအိမ္ေရာဂါႏွင့္ အစာအိမ္ကင္ဆာျဖစ္ရန္ အခြင့္အလမ္းလည္း နည္းေစသည္။


လိေမၼာ္သီးစားျပီးေနာက္ တနာရီအတြင္း ႏြားႏို႔မေသာက္မိဖို႔လည္း သတိျပဳသင့္သည္။ အေၾကာင္းမွာ ႏြားႏို႔၌ ပါဝင္သည့္ ပရိုတင္းမ်ားက တာရာရစ္အက္ဆစ္ႏွင့္ ေပါင္းစပ္ျပီး ခဲသြားေသာအခါ အစာေၾကႏိုင္မႈ ခက္ခဲသြားႏို္င္ကာ အစာထဲက အာဟာရစုပ္ယူမႈကိုပါ ထိခိုက္ေစႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။


ပင္လယ္စာစားသူမ်ားသည္ လိေမၼာ္သီးႏွင့္ တြဲဖက္၍ စားသင့္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ပင္လယ္စာထဲမွ Histamine ဓာတ္မ်ားေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းတေလွ်ာက္၌ အဖုအပိန္႔မ်ား ထြက္လာျပီး ယားယံတတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ယင္းကို လိေမၼာ္သီး၌ပါဝင္ေသာ Antibistmine ၏ သတၱိက အကာအကြယ္ ေပးႏိုင္သည္။


လိေမၼာ္ရည္ကလည္း အာနိသင္ရွိသည္။ ခံတြင္းေကာင္း၍ အစာေၾကေစသည္။ ဝမ္းမွန္ေစသည္။ အားအင္ျပည့္ျဖိဳးေစသည္။ ေသြးအားေကာင္း၍ ေသြးကိုသန္႔ေစသည္။ သြားဖံုး ေသြးယိုျခင္းကို ကာကြယ္ႏိုင္သည္။ ေခ်ာင္းေျခာက္ ဆိုးျခင္း၊ အဆုတ္ေရာင္ျခင္း၊ ေလျပြန္ေရာင္ျခင္း၊ လည္ေခ်ာင္းနာျခင္း၊ အသည္းေရာဂါ၊ ႏွလံုးေရာဂါ၊ ဝမ္းပ်က္ဝမ္းေလွ်ာေရာဂါတို႔၌လည္း ေဆးအျဖစ္ အသံုးျပဳႏိုင္သည္။


လိေမၼာ္ခြံအေျခာက္ကလည္း လႊင့္ပစ္စရာမလို။ ယင္းသည္ ေအာ့အန္ျခင္းကို သက္သာေပ်ာက္ကင္းေစႏိုင္ သည့္အျပင္ ပံုမွန္မွီဝဲလွ်င္ သန္ေကာင္ေရာဂါကို ကာကြယ္ႏိုင္သည္။ လိေမၼာ္ခြံအေျခာက္ကို အစာေၾကေဆး၊ ခ့တြင္းနဲ႔ေကာင္းေဆး၊ ဝမ္းပိတ္ေဆး၊ ေလေဆး စသည္တို႔ ေဖာ္စပ္ရာ၌လည္း အသံုးျပဳၾကသည္။


လိေမၼာ္ခြံမွ ထုတ္ယူရရွိသည့္ လိေမၼာ္ဆီကလည္း အင္အားတိုးပြား၍ အစာေၾကေစသည္။ လိေမၼာ္ပြင့္မွ ထုတ္ယူရရွိေသာ အဆီကလည္း အမူးအေမာ္အတြက္ အလြန္ေကာင္းသည္။ လိေမၼာ္ခြံ၌လည္း အနံ႔သင္းေသာ Limonen ေခၚလႊင့္ပ်႔ဆီအျပင္ ဂလူးကို႔စ္ဆိုဒ္၊ တင္နင္ဓာတ္ ျပာဓာတ္မ်ား ပါရွိသည္။ လိေမၼာ္ပြင့္၌လည္း Neroli ေခၚရနံ႔သင္းဆီတမ်ိဳး ပါဝင္သည္။ ယင္းကို နာမည္ေက်ာ္ ေအာ္ဒီကလံုးေရေမႊးေဖာ္စပ္ရာ၌ ထည့္သြင္းအသံုးျပဳၾကသည္။


လိေမၼာ္ခြံေအာက္၌ ကပ္လ်က္ရွိေနသည့္ ေဖာ့သားအျဖဴေရာင္၌လည္း သက္ေစာင့္ဓာတ္ႏွင့္ အျခားကင္ဆာေရာဂါမ်ားကို တိုက္ဖ်က္ေပးႏိုင္ေသာဓာတ္မ်ား ပါရွိသည္။ ထို႔ျပင္ အျပင္ခြံႏွင့္ အခံအတြင္းပိုင္း အျဖဴေရာင္အမွ်င္မ်ား၌ရွိေသာ Flavonoids ႏွင့္ Polyphenols ဓာတ္မ်ားကလည္း ေသြးေပါင္ခ်ိန္ႏွင့္
ေသြးတြင္းအဆီဓာတ္ကို ေလ်ာ့ေစသည္။ ယင္းသည္ အေရာင္က်ေစသည့္ အာနိသင္ရွိသျဖင့္ ရင္က်ပ္ေရၾ၈ါအတြက္ အက်ိဳးသက္ေရာက္ေစသည္။ ထို႔ျပင္ ဝမ္းခ်ဳပ္ျခင္းကိုလည္း သက္သာေစ၍ ခႏၶာကိုယ္ရွိ အဆိပ္မ်ားကို ဖယ္ရွားေပးျပီး အူမႀကီးကင္ဆာကိုလည္း ကာကြယ္ႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လိေမၼာ္သီးကိုစားလွ်င္ အမွ်င္ပါ စားသင့္သည္။


ဂ်ပန္ႏို္င္ငံ သုေတသနပညာရွင္မ်ား၏ ေလ့လာခ်က္အရ လိေမၼာ္သီးကို ပံုမွန္စားသံုးသူသည္
ႏွလံုးေသြးလႊတ္ေၾကာေရာဂါ၊ ေသြးတိုး၊ ဆီးခ်ိဳ၊ ေဂါက္နာေရာဂါတို႔ ျဖစ္ပြားမႈနည္းေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။ ထို႔ျပင္ လိေမၼာ္သီးက ေဆးလိပ္ႏွင့္ အရက္ေၾကာင့္ အသည္းေရာဂါျဖစ္ပြားသူမ်ားအတြက္လည္း အက်ိဳးျပဳေၾကာင္းႏွင့္ အသည္းကင္ဆာ၊ အသည္းႀကီးျခင္း၊ အသည္း၌ ျဖစ္ေသာ ေရာဂါမ်ားကိုလည္း ကာကြယ္ေပးေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။


အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၊ ဖေလာ္ရီဒါတကၠသိုလ္မွ သုေတသီမ်ား၏ ေလ့လာခ်က္အရ လိေမၼာ္သီးစားသံုးျခင္း အားျဖင့္ ေသြးလႊတ္ေၾကာမ်ား၌ အနည္ထိုင္ေသာ ကိုလက္စထေရာအဆီ အဆံုးသတ္ေျပာင္းလဲမသြားေအာင္ ကူညီေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။


အေမ၇ိကန္ႏိုင္ငံ စုတားျပည္နယ္ ေဆးပညာဌာနမွ သုေတသီမ်ား၏ ေလ့လာခ်က္အရ ဆီးေက်ာက္တည္သူမ်ား လိေမၼာ္ရည္ေသာက္သံုးျခင္းအားျဖင့္ ေနာက္တဖန္ ဆီးေက်ာက္ျပန္မတည္ေစရန္ အေထာက္အကူျပဳေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။ ထို႔ျပင္ လိေမၼာ္သီး၌ပါဝင္ေသာ ဆစ္ထရက္အက္ဆစ္သည္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈကို ဖယ္ရွားႏိုင္ေၾကာင္း၊ လိေမၼာ္ခြံ၌ ကပ္၍ပါလာသည့္ လိေမၼာ္သီးေစ့ (လိေမၼာ္ခြံ ကလူးကို႔စ္ဆိုက္)သည္ ဆ့ခ်ည္မွ်င္ေသြးေၾကာမ်ား ေပ်ာ့ေပ်ာင္း၍ ၾကံ႔ခိုင္သန္စြမ္းႏိုင္ေၾကာင္း၊ ေသြးတိုးႏႈန္း က်ဆင္းေစသည့္ ႏွလံုးပတ္ေသြးလႊတ္ေၾကာကိုလည္း က်ယ္ေစေၾကာင္း၊ လိေမၼာ္သီးအျမႊာ၌ ရွိသည့္အမွ်င္သည္ အာဟာရဖိုင္ဘာမွ်င္ျဖစ္၍ ပက္တင္း(Peca Tin)ဟုေခၚေသာ သစ္သီးအေစး ပါဝင္သျဖင့္ ဝမ္းမွန္ေစေၾကာင္း၊ ေသြးတြင္းအဆီကိုလည္း က်ေစေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။


ျမန္မာ့ေဆးက်မ္းမ်ား၌လည္း လိေမၼာ္ပင္၊လိေမၼာ္သီးတို႔၏ အသံုးမ်ားကို ေတြ႔ရသည္။
* ဆံရင္းအစပ္တြင္ ယားနာေပါက္သူမ်ား လိေမၼာ္ရြက္ကိုထုေထာင္း၍ ပ်ားရည္ႏွင့္စပ္ျပီး ယားနာေနရာ၌ အံုေပးလွ်င္ သက္သာေပ်ာက္ကင္းေစသည္။
* ေသြးေလညီညြတ္၍ စိတ္ရႊင္လန္းေစရန္အတြက္ လိေမၼာ္ရြက္ ၅၀-ခန္႔ကို ဝိုင္ႏွင့္ျဖစ္ေစ၊ ေခါင္ရည္ႏွင့္ျဖစ္ေစ
ေန႔တဝက္စိမ္ျပီးေနာက္  ယင္းအရြက္မ်ားကို ပ်ားရည္(၅))က်ပ္သားထည့္ထားေသာအိုးထဲသို႔ ေျပာင္းထဲ့ကာ မီးမွ်ဥ္းမွ်ဥ္းျဖင့္ အေရာင္ေျပာင္းလာေအာင္ က်ိဳပါ။ ထိုပေနာက္ တေန႔ႏွစ္ႀကိမ္ တခါေသာက္ လက္ထက္ရည္ဇြန္းတဇြန္းခန္႔ ေသာက္ပါ။
* ေခ်ာင္းဆိုးသူမ်ား လိေမၼာ္ရည္တဖန္ခြက္ကို လိေမၼာ္ရြက္ ေလးငါးရြက္ခန္႔ႏွင့္ ဆူေအာင္က်ိဳျပီးေနာက္ မီးဖိုမွ ခ်၍ ငါးမိနစ္ခန္႔ အဖံုးအုပ္ထားပါ။ ထို႔ေနာက္ အရြက္မ်ားကို ဖယ္ရွား၍ ပူပူေႏြးေႏြးအရည္ကို တေန႔ သံုးႀကိမ္ ေသာက္လွ်င္ သက္သာေပ်ာက္ကင္းႏိုင္သည္။
* အေၾကာအားနည္းျခင္း၊ မွတ္ဉာဏ္အားနည္းျခင္းတို႔အတြက္ လိေမၼာ္ပြင့္အေျခာက္ကို တေန႔ႏွစ္ႀကိမ္ မွန္မွန္ စားလွ်င္ အေၾကာအားေကာင္း၍ မွတ္ဉာဏ္တိုးေစႏိုင္သည္။
* ကေလးငယ္မ်ား သူငယ္နာ အေၾကာတက္၊ အေၾကာဆြဲျခင္းမ်ား ျဖစ္ေနပါက လိေမၼာ္ပြင့္(၃၀)က်ပ္သားကို ေရသံုးပိႆာ၌ တညစိမ္၊ ေနာက္တေန႔နံနက္၌ ေပါင္းအိုးျဖင့္ေပါင္း၍
ေပါင္းခံရည္စုထားျပီး ၄င္းကို တခါေသာက္ ထမင္းစားဇြန္း(၅)ဇြန္းမွ (၁၀)ဇြန္းခန္႔အထိ ေန႔စဥ္တိုက္ေပးလွ်င္ သက္သာေပ်ာက္ကင္းႏိုင္သည္။
* အစာမေၾကျခင္းႏွင့္ ႏႈတ္မျမိန္ျခင္းတို႔အတြက္ လိေမၼာ္သီးကို မခြံမႏႊာဘဲ ေလးစိပ္ခြဲ၍ အရက္ႏွင့္စိမ္ျပီး နည္းနည္းခ်င္းေသာက္လွ်င္ အစာေၾက၍ ႏႈတ္ျမိန္ေစသည္။ ယင္းသည္ ေလနာ၊ ေလခ်ဳပ္၊ ေလဆန္နာမ်ားကို အက်ိဳးျပဳသည္။
* မ်က္ႏွာဝ၌ ဝက္ျခံထူထပ္သျဖင့္ အသားအေရ မေခ်ာမေမြ႔ျဖစ္ေနသူမ်ား သနပ္ခါးရည္က်ဲက်ဲထဲသို႔ ဆားအနည္းငယ္ထည့္၊ လတ္ဆတ္ေသာ လိေမၼာ္သီးခြံကို ခ်ိဳးညႇစ္၍ ထြက္လာေသာေခၽြးရည္ႏွင့္ေရာျပီး ၄င္းကို အိပ္ရာဝင္ခ်ိန္တြင္ မ်က္ႏွာ၌လိမ္းလွ်င္ အသားအေရ ေခ်ာေမြ႔လာေစႏိုင္သည္။
* ရာသီဥတု အကူးအေျပာင္း၌ ျဖစ္တတ္ေသာ အေအးမိ၊ ႏွာေစး၊ ေခ်ာင္းဆိုးျခင္းတို႔အတြက္ လိေမၼာ္ရည္ တဖန္ခြက္ကို ပူေအာင္ေႏႊး၍ ပက္ပါမင့္အဆီ သံုးစက္ခ်ျပီး ႏွစ္မိနစ္ခန္႔ အဖံုးအုပ္ထားပါ။ ထို႔ေနာက္ ၄င္းကို တေန႔သံုးႀကိမ္ ခ်င့္ခ်ိန္ေသာက္လွ်င္ သက္သာေပ်ာက္ကင္းႏိုင္သည္။
* ဝမ္းမွန္၍ စားေသာက္ေကာင္းေစရန္အတြက္ လိေမၼာ္ရည္ တဖန္ခြက္(၂၅၀)စီစီကို မီးေႏြးေႏြးျဖင့္ျပ၍ ဆားပုပ္၊ ငရုတ္ေကာင္းေစ့ခန္႔ႏွင့္ ခ်င္းေျခာက္မႈန္႔ ဇြန္းငယ္တဇြန္းခန္႔ထည့္ျပီး အေအးခံေသာက္လွ်င္ သံုးေလးရက္ေသာက္ရံုျဖင့္ ဝမ္းမွန္၍ စားေသာက္ေကာင္းလာေစႏိုင္သည္။
* ကေလးမ်ား ေသြးအားနည္း၊ အေၾကာအားနည္း၊ အရိုးေပ်ာ့၊ ဝမ္းပ်က္ျခင္းတို႔ျဖစ္ပါက လိေမၼာ္ရည္ကို ေရက်က္ေအးႏွင့္ ဆတူေရာ၍ တိုက္လွ်င္ သက္သာေပ်ာက္ကင္းႏိုင္သည္။
* ႏွင္းခူနာျဖစ္သူမ်ား လိေမၼာ္ခြံကိုထုေျခ၍ အနာ၌ ပြတ္ေပးလွ်င္ သက္သာေပ်ာက္ကင္းႏိုင္သည္။
* မ်က္ႏွာ၊ ေျခ, လက္တို႔တြင္ အျဖဴ၊ အနီ၊ အနက္ စေသာအကြက္မ်ား ထြက္ပါက လိေမၼာ္ခြံကို ေနရိပ္၌ ေျခာက္ေသြ႔ေအာင္လွန္း၊ အမႈန္႔ေထာင္း၍ ေရႏွင့္စပ္ျပီး ၄င္းကို အကြက္မ်ားေပၚ၌ တေန႔သံုးႀကိမ္ ခပ္ထူထူလိမ္းလွ်င္ ေပ်ာက္ကင္းေစႏိုင္သည္။
* ဝမ္းေလွ်ာဝမ္းပ်က္သူမ်ား လိေမၼာ္ခြံအမႈန္႔ႏွင့္ စပ်စ္ေစ့အမႈန္႔ကို ဆတူေရာ၍ တေန႔သံုးႀကိမ္ တခါေသာက္ ဇြန္းငယ္တဇြန္းခန္႔ေသာက္လွ်င္ သက္သာေပ်ာက္ကင္းႏိုင္သည္။
* အေရျပားႏွင့္ ေျခသည္း, လက္သည္းမ်ားေပၚ၌ ေပြးေပါက္ပါက လိေမၼာ္ခြံအစိုကို ညက္ေအာင္ေထာင္း၍ ေပြးကြက္ကို လိေမၼာ္ခြံျဖင့္ ျဖည္းညင္းစြာျခစ္ျပီးေနာက္ ေထာင္းထားေသာ လိေမၼာ္ခြံျဖင့္ အံုေပးပါ။ ေဆးအသစ္လဲတိုင္း ေပြးကြက္ကို လိေမၼာ္ခြံျဖင့္ အသာအယာျခစ္ေပးျခင္းအားျဖင့္ ေပြးကြက္ တျဖည္းျဖည္းက်ဥ္းျပီး ေပ်ာက္ကင္းသြားေစႏိုင္သည္။
* အသားပပ္၊ အသားၾကမ္း၊ ညႇင္းေပါက္သူမ်ား လိေမၼာ္ခြံကိုညႇစ္၍ ရေသာ ေခၽြးျဖင့္ လိမ္းေပးႏိုင္သည္။
* တင္းတိပ္ေပါက္သူမ်ား လိေမၼာ္ခြံကို မီးျဖင့္ေႏႊး၍ ေခၽြးကိုညႇစ္ျပီး ၄င္းေခၽြးျဖင့္ တင္းတိပ္ေပါက္ေသာ ေနရာ၌ ပြတ္ေပးလွ်င္ သက္သာေပ်ာက္ကင္းေစႏိုင္သည္။
* ေလထိုး ေလေအာင္သူမ်ား လိေမၼာ္ပင္အေခါက္ အနည္းငယ္ကို သံုးခြက္တခြက္တင္က်ိဳ၍ တေန႔ႏွစ္ႀကိမ္ ခ်င့္ခ်ိန္ေသာက္လွ်င္ သက္သာေပ်ာက္ကင္းႏိုင္သည္။ ဝမ္းတြင္းရွိ တုတ္ေကာင္၊ သန္ေကာင္မ်ားလည္း က်ေစႏိုင္သည္။


လိေမၼာ္သီးႏွင့္ပတ္သက္၍ ဥတုေဘာဇနသဂၤဟက်မ္း၌ လိေမၼာ္သီးသည္ ေမႊးေသာရနံ႔ရွိ၏။ ခ်ိဳ၏၊ စဥ္းငယ္ခ်ဥ္၏၊ ႏႈတ္ကို ျမိန္ေစ၏၊သလိပ္ကို ႏိုင္၏၊ ႏွလံုးကို ႏွစ္သက္ေစတတ္၏ဟု၄င္း၊
ဒဗၺဂုဏပကာသနီက်မ္း၌ လိေမၼာ္သီးသည္ ေလကိုႏိုင္၏။ ႏွလံုးကို ၾကည္လင္ေစတတ္၏။ ေအာ့အန္နာကို ေပ်ာက္ေစ၏ဟု၄င္း။
ဇီဝိတဝၯနက်မ္း၌ အခ်ိဳမ်ားေသာ လိေမၼာ္သီးကို ဆားအနည္းငယ္ႏွင့္တို႔၍စားလွ်င္ သလိပ္ရႊင္၍ ဆီးမ်ားေစသည္။ အခ်ိဳမ်ားေသာ လိေမၼာ္သီးသည္ သလိပ္ကပ္၊ ေခ်ာင္းဆိုး၍ ကိုယ္ပူေစတတ္သည္ဟု၄င္း။
 သဘာဝဓမၼအလင္းျပ က်မ္း၌ လိေမၼာ္သီးသည္ အေၾကာင္းဥဏွျငိမ္းေစေသာ သီတေတေဇာဓာတ္စာ၊ ေအး၊ ခ်ဥ္၊ သီတ၊ အာကာသဓာတ္စာ၊ အရသာခ်ိဳ,ခ်ဥ္ အက်ိဳးသြား ဆီးမ်ား၊ ေလသက္ဟု၄င္း။
ဓတာၾသသဓရာသီက်မ္း၌ လိေမၼာ္သီးသည္ အေအးအာေပါ၊ အသက္ဟုဟု၄င္း ျပဆိုထားသည္။


ခ်ဳပ္၍ဆိုရေသာ္ လိေမၼာ္ပင္၊ လိေမၼာ္သီးသည္  လူတို႔က်န္းမာသက္ရွည္ေရးအတြက္ အာနိသင္ထက္ျမက္ေသာ သဘာဝေဆးတခြက္ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားတင္ျပလိုက္ရေပသည္။


ေစတနာလႈိင္ (ေရစႀကိဳ)

Ref:
* ျမန္မာ့အစားအစာ၏ အာဟာရ(က်န္းမာေရးဝန္ႀကီးဌာန)
* လိေမၼာ္သီးႏွင့္ က်န္းမာေရး (မင္းေမာင္လြင္)
ျမတ္မဂၤလာစာေစာင္၊ (၂၀၀၇)ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ။
* လိေမၼာ္သီးမ်ားမ်ားစားပါ။(ေဒါက္တာခင္မိုးမိုး)
(၂၂-၁၂-၂၀၀၄)ရက္ေန႔ Good Health ဂ်ာနယ္)။
* လိေမၼာ္သီးစားသံုးျခင္းျဖင့္ ကင္ဆာေရာဂါ ကာကြယ္ႏိုင္
(၈-၁၂-၂၀၀၈)ရက္ေန႔ ေၾကးမံုသတင္းစာ။
* ဥတုေဘာဇန သဂၤဟက်မ္း-ေယာအတြင္းဝန္ ဦးဘိုးလႈိင္။
* သုတအျဖာျဖာ တိုင္းရင္းေဆးပညာ
(ေဒါက္တာေအာင္ႏိုင္၊ ေဆးသုေတသန)
* ေရာဂါမ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းေဆး (ေက်ာ္တင့္ေဆြ)။
(ဂမၻီရ ၂၀၀၉-ခု ဇူလိုင္လ)
From>> Health Articlesfacebook